Het einde in zicht
Blijf op de hoogte en volg Karin
27 Mei 2014 | Nederland, Drunen
Lieve allemaal,
Lang heb ik jullie laten wachten op een bericht over mijn reis, de Camino naar Santiago de Compostella, althans een eindje in die richting.
Momenteel ben ik in Santiago waar ik niet lopend gekomen ben maar met de trein vanuit Leon.
Ik zou oorspronkelijk lopen tot Leon, een tocht van zo´n 460 kilometer. Een aantal factoren hebben ertoe geleid dat ik besloten heb in Carrion de los Condes (na 318 km) te stoppen met lopen en met de bus naar Leon te gaan. De belangrijkste reden was, dat ik wist op een ander tijdstip niet meer terug te gaan om het tweede deel, Leon - Santiago te gaan wandelen. Ik had het zogezegd wel gezien en een andere, niet onbelangrijke reden was dat ik een overbelast been had/heb. Ik kon en kan nog steeds niet normaal lopen. De oorzaak was dat het enige dagen geleden ontzettend slecht weer was met harde regen en storm en zandpaden veranderden in kleipaden waar de bonken klei aan de schoenen bleven hangen en het een enorm (zwaar) geploeter was . De volgende dag nog eens 21 km wandelen en toen ik aankwam in bovengenoemd dorpje was de spreekwoordelijke koek op.
Zo' n drie weken geleefd vanuit mijn rugzak, geslapen op tientallen verschillende soorten bedden en gelegenheden, menu' s del dia, (dagmenu' s), de heerlijkste wijnen gedronken waar met name de Rioja mijn voorkeur had, geuren opgesnoven van Wilde tijm, brem en andere in het wild voorkomende planten, met bijzondere mensen gesproken uit veel landen, verbondenheid gevoeld maar ook enorme ergenis, gehuild en me rot gelachen, de stilte "gehoord" in prachtige landschappen, kennis gemaakt en afscheid genomen, eenzaamheid gevoeld, goede keuzes gemaakt
en het maximale uit mezelf gehaald. Dit laatste was vooral mooi om te ervaren dat je altijd nog een beetje rek over hebt. Verder heb ik heimwee gehad. Heimwee naar de plaats waar ik thuis hoor. Morgen vroeg vertrekt mijn trein weer terug naar Leon, wat overigens een schitterende reis is en donderdag brengt de bus mij in zo' n 23 uur naar huis. Naar de kinderen, en naar Paul die het deze 4 weken flink voor zijn kiezen heeft gehad. Chapeau lieverd! Dank je wel...!
Sommige details zijn bij sommigen al wel bekend omdat ik af en toe op Facebook geschreven heb..
Iedereen (nogmaals) bedankt voor lieve en leuke reacties!
Karin
Lang heb ik jullie laten wachten op een bericht over mijn reis, de Camino naar Santiago de Compostella, althans een eindje in die richting.
Momenteel ben ik in Santiago waar ik niet lopend gekomen ben maar met de trein vanuit Leon.
Ik zou oorspronkelijk lopen tot Leon, een tocht van zo´n 460 kilometer. Een aantal factoren hebben ertoe geleid dat ik besloten heb in Carrion de los Condes (na 318 km) te stoppen met lopen en met de bus naar Leon te gaan. De belangrijkste reden was, dat ik wist op een ander tijdstip niet meer terug te gaan om het tweede deel, Leon - Santiago te gaan wandelen. Ik had het zogezegd wel gezien en een andere, niet onbelangrijke reden was dat ik een overbelast been had/heb. Ik kon en kan nog steeds niet normaal lopen. De oorzaak was dat het enige dagen geleden ontzettend slecht weer was met harde regen en storm en zandpaden veranderden in kleipaden waar de bonken klei aan de schoenen bleven hangen en het een enorm (zwaar) geploeter was . De volgende dag nog eens 21 km wandelen en toen ik aankwam in bovengenoemd dorpje was de spreekwoordelijke koek op.
Zo' n drie weken geleefd vanuit mijn rugzak, geslapen op tientallen verschillende soorten bedden en gelegenheden, menu' s del dia, (dagmenu' s), de heerlijkste wijnen gedronken waar met name de Rioja mijn voorkeur had, geuren opgesnoven van Wilde tijm, brem en andere in het wild voorkomende planten, met bijzondere mensen gesproken uit veel landen, verbondenheid gevoeld maar ook enorme ergenis, gehuild en me rot gelachen, de stilte "gehoord" in prachtige landschappen, kennis gemaakt en afscheid genomen, eenzaamheid gevoeld, goede keuzes gemaakt
en het maximale uit mezelf gehaald. Dit laatste was vooral mooi om te ervaren dat je altijd nog een beetje rek over hebt. Verder heb ik heimwee gehad. Heimwee naar de plaats waar ik thuis hoor. Morgen vroeg vertrekt mijn trein weer terug naar Leon, wat overigens een schitterende reis is en donderdag brengt de bus mij in zo' n 23 uur naar huis. Naar de kinderen, en naar Paul die het deze 4 weken flink voor zijn kiezen heeft gehad. Chapeau lieverd! Dank je wel...!
Sommige details zijn bij sommigen al wel bekend omdat ik af en toe op Facebook geschreven heb..
Iedereen (nogmaals) bedankt voor lieve en leuke reacties!
Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
